Miniserie over Arte: “Nismet” gevolgd door genade

Nismet, 16, woont bij een kwetsbare moeder en een gewelddadige stiefvader. Op een avond loopt ze weg en komt nooit meer terug naar het ouderlijk huis. Vervolgens volgen we haar reis stap voor stap: ze gaat eerst van pleeggezin naar pleeggezin, pakt haar studie weer op, haalt haar eindexamen, vindt een baan (als verzorgende in een verzorgingstehuis), heeft haar eigen woning en begint zich in haar vrije tijd uit te kleden om rond te komen en de advocaatkosten van haar moeder te betalen - en ook om wat rekeningen met mannen te vereffenen. Alles verspreid over slechts enkele jaren, maar zo geconcentreerd in veranderingen en ontdekkingen dat Nismet al snel de sfeer aanneemt van een leerverhaal, in de klassieke zin, en van emancipatie – eerst letterlijk, aangezien het jonge meisje een administratief verzoek doet voor vroege emancipatie. De vier afleveringen zijn moeilijk weg te leggen zonder dat er sprake is van vertelkunst die met het blote oog zichtbaar is.

Zoals vaak het geval is bij Philippe Faucon ( Fatima , de Harkis , etc.) is de inzet meer verborgen en mysterieuzer. Bij Nismet vinden we deze mengeling van eenvoud en waarheid die zijn verhaal leidt om slechts een zekere zuiverheid te herstellen, maar die zichzelf desondanks niet verbiedt (bi